අරාබියේ

දවස් හයයි සතියකට

සිකුරාදත් වැඩ බොහෝවිට

කුබුස් දෙකයි ප්ලේන්ටියයි වේලකට

නිර්දෝශී සිරකරුවෝ

බරපතල වැඩ සහිත

කොල පාටට තන පිටිය

                හැදුවේ දාදිය ඉහලා               

කලුපාටට රත් වැල්ලේ

කරවල වෙන තරමට ඉදලා

කටෝර දූවිල්ලෙන්

පෙනහලු මලු පුරවාලා

කොල දෙකකට පන්සීයේ

ජීවිතයම කැපකරලා

අරාබියේ

ලොකු තරප්පු බුමුතුරුණූ 

රත්තරන් සෙරෙප්පු

සුදු ලෝගු කලු කසපටි

රවුල් වවපු මිනිස්සු

උස් කුලුනු දිය බුබුලු කෘතීම ගස් 

නොයන සියොත්හු

සිතුවම් ඇස් පාට දෙතොල් 

ආලේපන උලාපු ලන්දු

(ප)ජාති වාදියා

උබට හුරු උබෙ යක්ෂයා

මට හොදයි මගෙ පක්ෂියා
සාමයට ලැදි පරවියා
උබද මමද (ප)ජාති වාදියා

 පහරව පහරව මල් ආසනේ
පාරව පාරව කකියන ලෙයේ
ආලය​ සාරව ඇති ළයේ
හොය​න
උබද මමද (ප)ජාති වාදියා 

පන්සලෙත් පල්ලියෙත් කෝවිලෙ
බක්තියක් නැතත් මර බියෙන් උබේ
රකින්ට මඩින්ට හදන්ට ජාතකේ
හොය​න
උබද මමද (ප)ජාති වාදියා

ඉගුරු දීලා මිරිස් ගන්න

හතර යවලා දොලහ ගන්න

පේලී පේලී පේලී සැදී පස්සෙන් එන්න

ෆයිල් එක්ක මොනවත් බෑ

කල දේවල් මතකත් නෑ

එහෙට යන්ද මෙහෙට යන්ද හිතාගන්ට බෑ

එහෙන් ආවා මෙහෙන් ගියා

එහෙට පැන්නා මෙහෙට පැන්නා

උන් හිටිතැන් උපන්ගෙයක් මට මතකත් නෑ

ජහ මනයා හොරා කෑවා

කොමිස් ගැහුවා පගා ගැහුවා

ලන්සු වැටෙන මැති සල්පිලේ උන්ට වැලිව් නෑ

ගෙබි නාටක නරි වාදන

මික්ස් ‍ෆෘට් හා කැද හැලියක්

පට්ට පතුරු කාර්නිවල් ඒකේ ෆන් අඩුවක් නෑ

නයා මුගටි ලවු කරනවා

කිස් කරනවා වැලද ගන්නවා

ඊට පස්සේ මොනා උනත් කොටු හින්දා ඒවා පේන් නෑ

පිලිවිත කර දෙමු ඕවද ගෑ හුණු

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

හීන හීන දිග පාරේ පාරේ ඔබ පාවී පාවී ආවේ

සීත සීත රැය කීතු කීතු කර හීන තුලින් ආවේ

ආලේ ආලේ රස හීනි දෙතොල් මත ගාව ගාව දුන්නේ

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

කවු රස ගී රස නී රස වෙනතුරු ආයේ ආයේ ඇහුවේ

ලුණු රස පැනි රස පෙම් රස අභිමුව මා අමතකර ලූයේ

සිත්තර පත්තර පත් අතරේ මම පෙරල පෙරල බැලුවේ

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

හිත නැත අවනත උපනෙත අස්සෙන් ඉස්සි ඉස්සි බැලුවේ

හුස්ම ඉස්ම මගේ සින්න වෙන්න පෙර ලංව ලංව ඉන්නේ

වත්තල මත්තල පන්නල ගමකම කපුවෝ ලවා හෙවුවේ

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

රූපේ රූපේ නුඹේ පන්න පන්න මම වැලද ගන්න හැදු ඒ

කැබිරීම

පිංසාර රටවල

පවුකාර මිනිසුන්

පවුකාර රටවල

පිංසාර මිනිසුන්ට

කබුරතී

හරිද මන්ද

සමුගන්න ඕනෙ ලු

හමු වුනා 

වෙන් වුනා

අතරමගදි නොදැක බැරි වුනා

වෙන් වුනා 

කල් ගියා

කාටහටත් මතක නැති වුනා

නෙතින් කියා ලූ

ආදරේ මිහිරි ලූ

රහසේම බැදේ ලු

විදින්නම ඕනෙ ලූ

හදවතින් හඩා ලු

ආදරේ කදුළු ලූ

සමුගන්න ඕනෙ ලු

විදවන්න එපා ලූ

හීන හතක් නොව දාහක් පෙනියන් නුඹ ඇත්නම් ඒකේ

සිත තුල පොපියන හැගුමන් කවි කර

කියමි සුදු කෙල්ලේ

මා ලග ඉදගෙන අහන් ඉන්නවද

පෝදා සද පානේ

සීතල හිරිකඩ ගතම වෙලෙද්දෙන්

ගානක් නෑ ආයේ

මා නුබට තුරුළු වී ගීත ගයන්නම්

කැමතිද සුදු කෙල්ලේ

හීන හතක් නොව දාහක් පෙනියන්

නුඹ ඇත්නම් ඒකේ

රෑ ඒලිවෙනකන් නොව දෑස් නැරම ඉන්නම්

බල බල ඒ හීනේ

බහින් බස් වෙලා කදුළු සලාලා

මොකටද ඒ ප්‍රේමේ

විහිලු කියාලා

සිනා සලාලා

ඉන්නම් නුඹ තුරුලේ

ඔබ මා හැර හිතන්නෙපා තව කෙකු ගැන

ඔබ ගැන මගේ හිතේ තිබුන ආදරේ ගැන

ඔබ මිස වෙන කවුරුවත්ම දන්නෑ ඒ ගැන

ඔබ ගැන මිස හිතන්නේ නැහැ වෙන කෙකු ගැන

ඔබ මා හැර හිතන්නෙපා තව කෙකු ගැන

ඔබෙන් වෙන්ව ගෙවු සෑම තත්පරේ පවා

ඔබ නොදන්නවාට ඔබට ආදරේ කලා

ඔබෙන් ලැබුණු හාදුවේ සුව හදවතේ තියා

ඔබෙන් වෙන්ව ගියෙ දෑසේ කදුලු සගවලා

ඔබෙන් වෙන්ව හිටියත් දුර ඈතකට වෙලා

ඔබත් ඒක්ක ඉන්න ගොඩක් හීන බල බලා

ඔබෙන් ලැබුණු ඡායා රුව දිහා නෙතු හෙලා

ඔබෙන් ලෑබෙන සෙනේ විදිමි තනිව තනි වෙලා

සද අද තනි වී

නිම් නැති අහසේ

සද අද තනි වී

තරුවක් නැති වී

සෙවුවා අහසේ

සෙවුවත් අහ....සේ..........

තරුවක් ගා....නේ...........

මා ළග උන් ඒ

තා..රු

කුමරී නැහැ නේ

සද ළග උන්.......... තරු කුමරී.....

සද වෙනුවෙන්...... උන් කුමරී.....

සද අතහැර............ ගිය කුමරී.....

සද හැඩුවා...... .....මයේ කුමරී.....

සද නැති නම්....... මා නැතිවා.....

සද විතරයි......... මයේ කුමරා.....

සද තුරුලේ.............. කී ඒවා.....

සද නැහැ අම.......තක කරලා.....

කන්ද උඩරට

කන්ද උඩරටින් සැලේවී වගේ පිනි මුතු

කඩා හැලෙන දිය සළු වැනි සීත පිනි බිදු

තෙමා නහවා නංවා කය සීත හිරි ගඩු

නිවා ගිමන තවා ලමැද කරයි සිත් තුටූ

ගැටබේ බෝධිමළුවේ සිලි සිලිය පරයන

හෝ හඩ දී ගලා ඇදෙන නදිය අසබඩ

මල් පියවිලි මතින් හමන සුවද අරගෙන

සරසවි සමනලියන් වෙයි සිනා පුරෝන

එකපිට එක බීදී නැගෙන නීල රළ පෙල

රොබරෝසීයා මල් සිබගෙන ඉවුරට ඇදෙන

බෝගම්බර වැවට එපිට දිස්නෙන් දිලෙන

රන් සිවිගෙය දලදා හිමි වැඩ වාසය කරන